To życie

ŚMIECH

Panie, chroń mnie przed świętym spokojem.

Bo gdy osiągnę święty spokój,

Niezakłócany i nieśmiertelny

To będę patrzeć skądś z wysoka

Sponad obłoków albo wyżej

Na ziemskie sprawy i kłopoty.

Wnikliwie zbadam protokoły

Moich wyczynów i postępków.

Uważnie przejrzę katalog łez.

A potem śmiać się będę!

Och! jak ja się będę śmiać

Z tych łez i zmartwień swego życia.

I szkoda tylko, że nikt nie usłyszy

Mojego śmiechu.

Ale na razie nie jest mi do śmiechu,

Bo ludzkie sprawy takie trudne,

Nie zawsze można je ominąć.