Aleksander Wielki, a w zasadzie jego ojciec, Filip, twierdził, że właśnie demokracja pozwala na przeprowadzenie najbardziej tyrańskich planów: że w obecności tłumu można przeforsować prawa, przed którymi wzdraga się w miarę mądry i myślący obywatel. Ale ten mądry, myślący obywatel w tłumie gubi rozsądek, gdy ze wszech stron bombardują go argumenty, opinie i poglądy. W takim chaosie słów traci pewność siebie, bo może ktoś obok głośniej krzycząc, zawzięciej forsując swoje zdanie, wie lepiej? Może ma lepszą wiedzę, a może wie coś, czego nie wie ktoś inny?
Myślę, że to prawda, gdy tak sobie od przypadku do przypadku śledzę postępy demokratycznych rządów, czy to w Polsce, czy w Unii, czy gdziekolwiek mówi się o sprawiedliwych rządach większości.
Antologia czy kwartalnik? Po dość burzliwej dyskusji głosowanie. Wygrała antologia!
Jak to się stało?
Kwartalnik byłby lepszym rozwiązaniem dla Grupy "Wtorkowe Spotkania...", bo dałby możliwości wypowiedzenia się tym, którzy dobrze czują się w prozie: kronikarzom codziennego życia, odkrywcom i badaczom historycznych śladów, poszukiwaczom pasjonatów i niezwyczajnych ludzi w zwyczajnej rzeczywistości. Dałby możliwości podzielenia się refleksjami na tematy literatury, filmu, teatru, czy sylwetek twórców kultury.
I tak się działo w trakcie dyskusji: antologia, czy kwartalnik. Dziś, gdy wokół cisza i wracają argumenty stronników antologii, słyszę: książka z wierszami jest prestiżowa, ładnie się prezentuje na półce, zawiera informacje o autorze (o jego nagrodach, udziałach w konkursach, zwycięstwach i wydanych tomikach). No i jeszcze to, że jest tam fotografia, która być może kogoś zaintryguje albo pozwoli rozpoznać twarz i połączyć ją z twarzą obecną, np. w sklepie...w parku...po sąsiedzku.
A kwartalnik? To takie banalne pismo, po które sięgają nieliczni. Dodam jeszcze, że nie można go wyeksponować na półce. I może zgubić się wśród innych czasopism. Szybciej trafia na makulaturę.
O głupocie. To wszystko wiedziałam, rozumiałam. A jednak zagłosowałam za antologią. Dlaczego? Bo większość tak zrobiła, bo może jestem niedoinformowana, bo inni wiedzą chyba lepiej, bo... .
Jerzy Stelmach, filozof prawa zdefiniował to zjawisko jako "głupota masy".
