poniedziałek, 16 kwietnia 2012

Droga

Droga
Kręta i wąska droga niespecjalnie nadaje się do jazdy samochodem. Powstała w czasach bryczek i powozów, raczej jako aleja do spacerów wśród pól, niż ważny trakt komunikacyjny. Obsadzona lipami tworzyła malowniczą, krętą, zdecydowanie wyróżniającą się miedzę zieleni latem, złota jesienią i brunatnego pasa zimą między bezkresnymi polami
W dobie samochodów bruk zalano asfaltem, część drzew wycięto, pozostawiając tylko te o znaczeniu zabytkowym. Korzenie, tych pozostawionych, cierpliwie penetrują ziemię, wgryzając się w różnym kierunku miedzy kamienie, krusząc stopniowo asfalt w poszukiwaniu pokarmu. Drogowcy ustawili znaki informujące o korzeniach w skrajni jezdni. Doświadczeni kierowcy ograniczają prędkość i spokojnie podziwiają widok poszarpanej wstążki drogi.
Latem wyjątkowo przyjemnie jechać tą alejką, w rozbłyskach światła między cieniami rzucanymi przez wysokie drzewa.
Zima również jest interesująca na tej drodze. A to ze względu na kolejność odśnieżania, tworzące się między drzewami zaspy i niewidoczne pod śniegiem wyrwy.
Droga - relikt początku wieku XVIII wiele widziała i wiele zaznała. Powozy i wozy wyładowane plonami, przemarsze wojsk i spotkania niecierpliwych kochanków.
Jechała tą drogą już wiele razy ale magia tych drzew i zakręty nieodparcie pobudzają wyobraźnię. To wyjątkowy szlak, na którym każdemu, kto mieszka w okolicy coś się interesującego przytrafiło.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz